با سلام

بي عشق خميني نتوان عاشق مهدي شد

همه به خوبي اين جمله يادشون هست، کساني اين جمله مي گفتند که در راه ولايت فقيه زمان خودشون از همه تعلقاتشون گذشتند و جونشون رو کف دستشون گذاشتند و رفتند، بعضي از اونا وقتي که مي رفتند مسافر کوچولويي داشتند که هيچ وقت نديدنشون

بعد از شهدا ما چه کرديم؟! چه جوري راهشون رو ادامه داديم؟! مثل محبين مهدي فاطمه، دوستداران خميني بوديم؟ از ولي فقيه زمانمون از جون و دل حمايت کرديم؟

انشاء الله که بوديم!

با مطلب صابوني که به دل زده ايم را بايد شست به روزم و منتظر نظرات سازنده شما