شبيه مرغک زاري کز آشيانه بيفتد
جدا ز دامن مادر، به دام دانه بيفتد
ز نازکي، ز ندامت، ز بيم صبح قيامت

.

..

بيا که آتش صياد، از زبانه بيفتد ...

« بيا و ضامن من شو ! »