شبي كه جوشش صد مهر در گريبان داشت

چـــــنين حادثه اي در مشيمه پنهان داشت

زميــن، به خود ز تب التهاب مي لرزيد

زمـــان، ز زايـــش نــوري به خويش مي پيچيد

موكــــــــــلان مشيــــــــت به كـــــــارگاه قدر

شـــــــــدنـــــــد، تا كه ببندند طرح نقش دگر

قضــــــــا گرفت قلم، تا كـــــــه بـر صحيفه نور

ظهــــــــــور نخبه ايجـــــــــــاد را، كند مسطور

ز عــــــــرش زمـــــــــره لاهوتيــان پرده نشين

نظــــــــــاره را بگشودند، ديده ســـــوي زمين

ز شــــــــوق، در رگ شـب خون نور جاري بود

بــــــــر آتشش قــــــــدم از تـــاب بيقراري بود

شبي عجب، كه همه جود بود و فيض و فتوح

شـــــــ