آنقدر شوق به دیدار تو دارم که خدا داند و بس ...

صبح روز 23 مهرماه 1390 :

1 - تلفن رو برمیدارم و با دوستم تماس می گیرم .

- سلام . چطوری ؟ چیکار کردی ؟ کارت گیر آوردی ؟
- نه فعلأ . نگران نباش پیدا میکنم ان شا الله ...
- باشه . ممنون ؛ بی خبرم نذاری ها !
- باشه . یا علی
........................
2 - یه اس ام اس میزنم به پسرعمه م : " سلام . چیکار کردین ؟ کارت ملاقات گیر اوردید ؟ "

جوابش سریع اومد : " سلام ؛ قولش رو گرفتم ؛ خبرشو بهتون میدم "
........................
3 - دوباره گوشی رو برمیدارم و یه تماس با یکی از مسئولین بسیج دانشجویی می گیرم .

جواب این بود : " متأسفانه کارت هامون تموم شده ..."
.......................
4 و 5 و 6 و ... شاید ده تا تماس می گیرم و ده تا پیام میدم تا عصر ولی جواب همشون منفی ِ ...
حس بدی دارم ، همش با خودم میگم خدایا چرا جور نمیشه ؟ دلم میخواد بازم اقا رو ببینم خب ...

--------------------------------------------------------------------
عصر روز 23 مهرماه 1390 :

پسرعمه م اس ام اس داد : " واستون کارت گیر آوردم ، صبح ساعت 7 در دانشگاه رازی باشید "

دوستم تماس گرفت و گفت : " چند تا کارت گیر آوردم ، خودت و دوستت بیاین . "

--------------------------------------------------------------------
ساعت 11 شب  23 مهرماه 1390 :

یکی از مسئولین بسیج دانشجویی تماس می گیرن و میگن : " دو تا کارت واستون کنار گذاشتم ، صبح ساعت 7 بیاید بگیرید "

--------------------------------------------------------------------
ساعت 11:10 شب  23 مهرماه 1390 :

به رئیس اس ام اس میدم که میشه من فردا صبح نیام سر کار ؟ میخوام برم دیدار رهبری .

رئیس تماس می گیرن و بعد از توضیحاتی میگن که : " چندنفر فردا میرن مرخصی ، دیگه شما هم نباشید نمیشه "

--------------------------------------------------------------------
ساعت 12:00 شب  23 مهرماه 1390 :

از همه تشکر می کنم و میگم که بدید به دوستان دیگه ،متأسفانه واسه من امکانش نیست .... :(

--------------------------------------------------------------------
صبح روز 24 مهرماه 1390 :

رفقا یکی یکی زنگ میزنن و علت غیبت منو جویا میشن و من بیشتر غصه دار میشم ؛
صبح که میرم سرکار ، درست لحظه ای که پشت میز نشستم یکی دیگه از رفقا از تهران پیام میده که کجایی ؟
میگم سرکار ! میگه تو که باید الان دانشگاه رازی باشی !
و من ......... دیگه اینجا اشکم در اومد .... لیاقت نداشتم دوباره آقا رو ببینم ...

--------------------------------------------------------------------

پ.ن.1 :سید علی عزیز ؛  آنقدر شوق به دیدار تو دارم که خدا داند و بس ...
پ.ن.2 : نوای وبلاگ (اشکمو درآورد ) : حنانه ؛ پنج صبح ؛ کرمانشاه 
پ.ن.2 : یا علی و یا حق . التماس دعا