به نام خالق زیبای عباس علمدار ...
همیشه این اسم بدجور با دلم بازی میکنه ؛
نمیدونم چه رازی توی اسم ابالفضل هست که اینجور دلمو میلرزونه و اشکامو جاری میکنه ؛
فقط یه چیزی رو خوب میدونم ؛ اونم اینکه حضرت عباس (علیه السلام ) سلطان قلبمه ...
ادب حضرت عباس (علیه السلام ) منو کشته... وفای حضرت علمدار ...
دین داریشون ، امام شناسیشون ، حیاشون ، صلابت واباهتشون ، غیرتشون و...
همه ی خوبی های دنیا تو وجود ایشون جمع شده و این تمام ٍ خوبی فدای خوب ترین عالم شده ...
هرسال محرم فقط منتظرم تاسوعا بشه ...
یک سال انتظار میکشم که روضه وداع امام حسین و حضرت عباس رو بشنوم ...
یک سال تموم منتظرم تاسوعابشه و با دوستان هیئتی دم بگیریم که :
ای اهل حرم میر و علمدار نیامد ... سقای حسین سید و سالار نیامد...علمدار نیامد ...
********************************
پ.ن.1 : دیوونم میکنه این نوا :سقای دشت کربلا ابالفضل ابالفضل...دستش شده از تن جدا ابالفضل ابالفضل ...
پ.ن.2 : خدایا از دست علمدارت دین داری و وفاداری و ثابت قدم بودن در دین رو به ما عنایت کن .
پ.ن.3 : از دیروزکه جمعی از دوستان هیئتمون راهی کربلاشدن بیقرار شدم...خدایا دلم تنگ کربلاست...
پ.ن.4 : شهدا و امام شهدا وگذشتگان و رفتگان رو توی این شب ها یاد کنیم .حتی با یه صلوات.
پ.ن.5 : نوای این پست : " ابالفضل ساقی طفلان حسین ... "
پ.ن.6 : خیلی التماس دعا / یا علی و یا حق